Prolog.

Jak codziennie brunetka weszła do domu po szkole i jak co dzień nikogo w nim nie było. Weszła do kuchni i podeszła do lodówki, która stała w rogu. Otworzyła ją i wędrowała wzrokiem. Jak zawsze nic w niej nie znalazła, dlatego chwyciła tylko butelke wody mineralnej i skierowała się schodami na górę.
Rzuciła się na łóżko i wpatrywała się w sufit i nie dlatego, żeby powstrzymać łzy. Ona już chyba wszystkie wypłakała, będąc jeszcze w szkole podstawowej.  Sięgnęła ręką po mp3, która leżała na szafce nocnej, oraz po swój pamiętnik. Słuchając muzyki zaczęłam pisać.

Walcz o to co kochasz!

 Miała dość ciągłego dogryzania ze strony ojca. Całe dzieciństwo miała pod górkę. Ale kiedy żyła jeszcze jej babcia miała z kim porozmawiać. Miał też kto za nią się wstawić. Od jej śmierci musi wsyztsko załatwiać sama, bo ojciec mówi 'skoro naważyłaś piwa, musisz go teraz sama wypić' albo 'nie mam czasu na twoje problemy'.  Przez takie zachowanie szybko musiała dojrzeć.
Na studiach poznała dziewczynę, wesołą blondynkę. Pomimo, że nie chodzą na te same zajęcia szybko stały się przyjaciółkami. To właśnie Any podtrzymywała na duchu Dulce kiedy miała jakieś kłopoty czy trudne chwile.
Przed Any poznała chłopaka, Michel'a. Przytsojny, wysoki, wysportowany brunet. Zakochali się w sobie. Przynajmniej tak myślała dziewczyna. On ma do niej inne plany. Dziewczyna jeszcze nie wie, że Michel zmówi się z jej ojcem.

~*~

No i jest prolog. Mam nadzieję, że wam się spodoba. Męczyłam się z nim bardzoo długo i wiem, że nie jest zaciekawy..ale trudno. Postaram się poprawić w kolejnych rozdziałach.